Verslag 21 Mei 2017

Gisteren een geweldige dag gehad in het zonnige Leeuwarden. We waren met maar liefst 18 dappere strijders!

Een vrouw was aan het kijken wat we aan het doen waren. Ze vertelde aan haar heup geopereerd te zijn. Na de operatie had ze last van haar knien gekregen. Ze dacht zelf dat ze beenlengteverschil had, maar haar behandelaar had haar verteld dat dit niet het geval was. Wij zagen echter wel degelijk een verschil. Nadat dit verschil in Jezus naam opgeheven werd verdween ook de pijn uit haar knien. Ze was erg onder de indruk en was erg dankbaar. Ze vond het wel apart want ze dacht eerst dat we fysiotherapeuten waren.

We zagen een man langs lopen die nogal mank liep. Hij vertelde een spier gescheurd te hebben. We mochten verschillende keren voor hem bidden waarna hij direct grote verbetering ervoer. Degene die voor hem bad had nog niet veel ervaring en werd zelf ook erg bemoedigd hierdoor. De man geloofde in de energie/een hogere macht, maar niet in Jezus. We deelden het goede nieuws met hem. Ook konden we het een en ander delen met zijn vrouw.

Een aantal van een groepje jongens nam plaats op de stoel. Een van hen had beenlengteverschil. Na gebed kwamen zijn benen gelijk in de naam van Jezus. De jongens waren erg sceptisch en stonden nog niet echt open.

We kregen een woord van kennis bij een man dat hij rugpijn zou hebben. Dit bleek te kloppen, maar de man wilde geen gebed. We spraken alsnog over de afstand heen tot zijn rug.

Een dronken man werd erg boos toen we hem over Jezus vertelden.

We controleerden bij elkaar of we beenlengteverschil hadden en de meesten in ons groepje hadden een verschil. Ikzelf had wat last van mijn rug en bleek ook lengteverschil te hebben. Na gesproken te hebben in Jezus naam kwamen alle benen weer netjes gelijk.

Een man had last van stijfheid en pijn in zijn rug. De conversatie ging in het Fries, wat erg leuk klonk. Na diverse keren gesproken te hebben was zijn rugpijn zo goed als weg. Een bevriend stel van de man liep op dat moment langs waarop de man meteen getuigde van zijn genezing.

Er liep een man met een konijn richting onze banner. Hij liep wat moeilijk waarop wij hem aanspraken. Deze man bleek een broeder te zijn met een geweldig getuigenis. Hij had vroeger een ongeluk gehad met een trein. Hij was er zo slecht aan toe dat hij klinisch dood was. Na gebed van zijn familie kwam hij weer tot leven. Zijn broer kwam hierdoor tot geloof. Deze broeder getuigd nu overal van de goedheid van God. Hij heeft drie gouden tanden waar de letters GOD opstaan. Het spreken en lopen ging nog niet zo makkelijk. Met zingen had hij hier geen last van en hij vroeg of hij voor God en ons mocht zingen. Een mooi moment van aanbidding volgde. We mochten voor onze broeder bidden en wensten hem een gezegende dag toe.

Een van ons wenste een man die een visje aan het eten was een smakelijk eten toe. Hieruit volgde een gesprek. De man vroeg: Wat brengt jou hier? Onze broer vertelde wat we hier aan het doen waren. De man vertelde dat hij deze morgen al mensen aan de deur had gehad die hem het goede nieuws wilden verkondigen. Hijzelf was kerkelijk opgegroeid, maar had zich hiervan afgekeerd en was humanist geworden. We konden het een en ander delen met de man.

Een stel stond bij de banners te kijken. We spraken de vrouw aan en vroegen of ze ergens last van had. Ze vertelde regelmatig de nijging te hebben om haar schouders omhoog te doen. Het klonk als een soort tic. We spraken vrijheid uit over de vrouw en gaven haar een getuigenisboekje mee. Tijdens het gebed konden we wat goed nieuws delen met haar man.

We kwamen in gesprek met een man die vertelde hoofdpijn te hebben. In Jezus naam moest deze hoofdpijn ook wijken.

Een man vertelde ooit gelovig te zijn geweest. Hij was het geloof een beetje kwijtgeraakt. Hij had een mooi leventje en vond het wel best zo. We moedigden hem aan om God te gaan zoeken.

We zagen een opa met zijn kleindochtertje op een bankje zitten. We kwamen in gesprek en het kleindochtertje bleek last te hebben van korte kuitspieren. We mochten voor haar bidden.

Er zaten twee meiden op een trap. We besloten er op af te gaan om het goede nieuws te delen. Er volgde een heel mooi gesprek. Ook mochten we voor ze bidden. Aan het einde van het gesprek zeiden ze: We zeiden net tegen elkaar: Er is hier niets te beleven en toen kwamen jullie!

We konden veel delen met een aantal verslaafden en spraken vrijheid over hen uit in de naam van Jezus.

Een jongen wilden vrij komen van zijn nicotineverslaving en wilde ook van autisme af. We mochten hiervoor bidden.

Er liep een vrouw langs met krukken. Ze had polio vanaf haar eerste levensjaar. Tijdens het gebed ervoer ze van alles in haar lichaam.

We kwamen in gesprek met een man uit India. Hij was niet meer bij ons vandaan te slaan en ging zelfs met ons mee evalueren bij de Hema. We konden veel met hem delen en mochten ook nog voor hem bidden.

Een zus van ons kreeg beelden van wie ze aan moest spreken en waar. Zo kreeg ze een beeld van een vrouw met een rode sjaal die in de MC Donald's zou zitten. Dit beeld klopte waarna ze de vrouw ontmoette.

Op de terugweg zijn we nog wat gaan eten bij de gele M. Een medewerker bleek last te hebben van scoliose. Na verschillende keren gesproken te hebben was de pijn zo goed als weg. We mochten deze jongeman ook nog verder bemoedigen.

Van de helft van de groep heb ik de getuigenissen nog niet gehoord omdat ze eerder weg waren.

God is goed!!!