Verslag 19 november 2016

Vanmiddag een vooral koude middag gehad in Papendrecht. We waren met drie dappere strijders.

Er was vandaag, mogelijk door de temperatuur, niet zoveel openheid. We hebben heel veel mensen aangesproken, maar weinigen bleven staan.

Een oudere vrouw vertelde de oorlog meegemaakt te hebben en was boos op God. We probeerden haar het een en ander uit te leggen, maar de vrouw was niet voor rede vatbaar.

Kort hierna liepen er een ouder stel langs, beiden met rollator. We vroegen of we voor hen mochten bidden. Dit stel begon ook over de oorlog dus we vreesden voor een zelfde gesprek als met de eerdergenoemde vrouw. Dit gesprek liep echter heel anders. De man vertelde dat hij vele mensen dood had zien gaan. Hij bad tot God of hij niet onder op de lijst kon komen te staan. Dit gebeurde en beiden overleefden de oorlog. Ze vertelden God dagelijks te danken. Meneer was 93 en mevrouw was 94 jaar oud. Ze waren al 73 jaar getrouwd! We mochten voor hen bidden en gaven ze Gods zegen mee.

We spraken een vrouw in een scootmobiel. De vrouw was stomverbaasd dat ze door ons aangesproken werd. Ze voelde zich wat slap en ging eerst wat te eten kopen. Even later kwam ze terug. Ze vertelde een dwarslaesie te hebben. We mochten verschillende keren voor haar bidden. Ze bleek een zus van ons te zijn.

Een gelovige vrouw vertelde depressief te zijn. Ze had een paar jaar geleden haar geliefde verloren aan een ziekte. Ook speelden er dingen in haar familie. We mochten voor haar bidden en haar bemoedigen. Ze was zo geraakt dat ze vroeg of ze ons een zoen mocht geven.

Ook een meisje vertelde depressief te zijn geweest. Gelukkig ging het nu weer goed met haar. Ze geloofde wel, maar ervoer geen relatie met God. we mochten haar bemoedigen en voor haar bidden.

De zwarte pieten liepen deze middag rond in Papendrecht. We hielpen mee met een kunstje en even later zaten ze op de stoel voor een beenlengtetest. Helaas was er geen verschil te zien. Daarna moest ik er aan geloven. Ze wilden kijken of ik beenlengteverschil had. Natuurlijk was dat niet zo. Ze waren een tijd geleden namelijk al gelijk gekomen in Jezus naam.

We mochten nog diverse gesprekken voeren, materiaal uitdelen en voor mensen bidden. Een aantal mensen durfden na het gebed niet uit hun scootmobiel te komen om te kijken of ze directe verbetering ervoeren. Ook een dame met een gebroken enkel die in het gips zat kon nog niets uittesten.

We kregen nog een Heerlijke loempia van broeder Ton en ook kwamen ze van de slager rond met wat Heerlijke warme kippetjes. Gods Geest gaf ons het idee om de volgende keer koffie, thee en koekjes mee te nemen om ze aan de mensen uit te delen.

God is goed!!!