Verslag 07 Januari 2017

Door omstandigheden kon de actie in Sliedrecht vandaag niet doorgaan. Hierdoor maar uitgeweken naar Middelharnis. We waren met 8 dappere strijders.

We kwamen een paar karateklassen tegen die hun eerste training van het jaar hadden. Terwijl ze oefeningen aan het doen waren konden we aan deze groep kort het evangelie prediken.

De man van een Portugees stel vertelde katholiek te zijn van huis uit, maar volgens hem waren er meer wegen naar God. We dachten een woord van kennis te krijgen over een zere knie. Dit bleek niet helemaal te kloppen, maar wel had hij pijn in zijn voet. We mochten hem meerdere keren de handen opleggen en geboden iedere pijn zijn voet te verlaten in de naam van Jezus. De pijn werd steeds minder. Hij vond het erg bijzonder. Ook vertelden we hen het goede nieuws en dat er maar een weg is tot God.

We kwamen in gesprek met een oudere man met wie we in het verleden al meerdere malen gesproken hadden. Hij vertelde Jehova's getuige te zijn. We konden veel met hem delen, maar hij was het er (nog) niet mee eens. God heeft hem echt op Zijn oog want even later stond hij weer met een ander van ons te praten.

Een jongedame ging niet meer naar de kerk omdat haar ouders niet meer gingen. Ze vertelde iedere avond te bidden, maar ervoer eigenlijk nooit iets van God. We vertelden haar het een en ander, nodigden haar uit voor een jeugddienst en vroegen of ze nog een nood had waarop ze vertelde dat haar moeder en haar zusje van wat dingen last hadden. We mochten hiervoor bidden en gaven haar wat materiaal. Helaas moest ze er snel vandoor.

Twee jongens vertelden niet te geloven. Een van de vaders van hen was wel gelovig en bad voor het eten. Wij vertelden dat er een God is die van hen houdt en een relatie met hen wilt. Ook deelden we materiaal uit en nodigden we hen uit voor een jeugddienst. Ze wisten meteen waarover we het hadden want hun leraar, die oudste is in de gemeente waar de jeugddienst plaatsvindt (mijn oude gemeente) had hun ook al hiervoor uitgenodigd. Ze zouden er over na gaan denken.

Er kwam een vrouw met een kruk aangelopen. We vroegen wat ze had en ze vertelde een hernia te hebben. We vroegen of we voor haar mochten bidden. De vrouw zei: Doe maar niet. Haar zoontje riep daarna: Doe maar wel hoor! Helaas liepen we door en konden we alleen op afstand genezing uitspreken over haar rug.

Een van ons kwam een collega tegen. Er volgde een mooi gesprek en deze persoon vertelde last van de oren te hebben. We mochten bidden.

Even later kwam hij nog een collega tegen. Deze collega was helemaal blij om hem te zien. Ze had laatst aan hem gevraagd of het goed zou zijn om weer eens naar een kerkdienst te gaan. Hierop had hij gezegd dat dat zeker goed zou zijn. Deze persoon had dit inderdaad gedaan en was er weer helemaal blij vandaan gekomen en dat was ze nog steeds.

Twee mannen waren bezig. We kregen het op ons hart om te zeggen dat ze geen schatten op aarde moesten verzamelen. De een liep meteen weg, de ander zei: Er staat toch ook: Bid en werk in de Bijbel? Daarna vroegen we of hij Jezus kende waarop hij antwoordde: Was het maar waar. Deze man moest ook helaas ineens weg.

We kwamen in gesprek met een Surinaamse man. Hij vertelde een kind van God te zijn. Hij was erg verbaasd over de verdeeldheid tussen de gelovigen op het eiland. Hij zei: Als je van God houdt, dan houdt je toch ook van elkaar.

Ook hadden we nog een gesprek met een wetenschapper. Hij vertelde zoveel over de schepping dat wij tegen hem zeiden: Je weet nog veel meer over Gods grootheid dan ons! Daarna konden we nog het een en ander met hem delen.

We hadden nog diverse gesprekken met andere mensen en vertrouwen erop dat God met al deze mensen verdergaat.

God is goed!!!