Het was een mooie dag tijdens onze Reddings, Genezings en Bevrijdingsdienst in Sliedrecht.

Na het onderwijs mochten we een aantal mensen bedienen. Twee van hen ervoeren directe genezing of verbetering.

Een broeder had last van een tennisarm. Hij was eerder op één van onze samenkomsten geweest waar hij gedoopt werd in water en in Geest. Ook werd hij daar genezen van zijn schouder. Hij had namelijk in het verleden een auto ongeluk gehad waarna er pinnen in zijn schouder waren gezet. Hij kon zijn arm vanaf dat moment niet ver meer omhoog doen. Tijdens onze samenkomst genas zijn schouder en vanaf toen kon hij zijn arm weer normaal gebruiken. Enige tijd later ontmoetten we hem weer en toen vertelde hij last te hebben van dyslexie. We spraken genezing en bevrijding over hem uit in de machtige naam van Jezus Christus waarna de dyslexie verdween! Gisteren vertelde hij dus last te hebben van een tennisarm. Na verschillende keren genezing uitgesproken te hebben in Jezus naam verdween de pijn en deed onze broeder zijn kinesiologische tape af. Ook stapte hij uit om een andere broeder te bedienen met gebed.

We mochten ook bidden voor een zus. Tijdens het gebed begon haar lichaam op plekken te tintelen. Dit gebeurde al eerder toen er voor haar gebeden werd, waarna er een verbetering optrad in haar situatie. We gaan er dus nu ook weer vanuit dat dit zich zal doorzetten.

Er waren geen dopelingen dus we besloten iets eerder de straat op te gaan. Net voordat we wilden vertrekken kwamen moeder en zoon helemaal uit Groningen nog aan voor gebed. Na de moeder bediend te hebben was het echt tijd om de straat op te gaan.

In eerste instantie gingen we met vijf man de straat op. Twee van hen wilden eens meekijken en moesten ook bijtijds weer weg. We bleven dus met z'n drieën over: Robert, Benjamin en ik.

Wat een dappere held is die Benjamin zeg! Hij is in het verleden weleens een paar keer meegeweest en deelde dan mijn getuigenisboekjes of rozen uit en vertelde daarbij dat God van hen houdt. Ook bad hij soms mee voor genezing. Gisteren durfde hij in eerste instantie niets uit te delen. De Heilige Geest gaf het idee om samen met Benjamin op mensen af te stappen en dan tegen de mensen te zeggen dat mijn zoontje hen iets wilde geven. De meeste mensen namen het aan waarop ik kon vertellen waar het boekje over ging en wat we aan het doen waren. Even later was Benjamin helemaal los. Hij ging overal getuigenisboekjes uitdelen en vertellen dat God van hen houdt. Hij blijft altijd in de buurt en was nu met de lift naar de Hema gegaan en was daar boekjes aan het uitdelen geweest. Hij kwam even later terug om te vertellen dat hij dit niet meer mocht doen van een medewerker van de Hema. Even later kwam ie ineens met een softijsje aangelopen. Een vrouw vond hem zo lief dat ze hem een ijsje had gegeven. Aan het einde van de dag zei Benjamin tegen mij: Het was een leuke dag he pap?!

Er liep een jongeman langs. We vroegen hem of hij lichamelijke klachten of andere noden had. De jongeman vertelde last te hebben van fibromyalgie. Deze ziekte heeft mijn vrouw Petra meer dan twintig jaar gehad. Toen ik haar leerde kennen heb ik voor gebeden waarna ze in twee dagen tijd genas. Dit vertelden we tegen de jongeman, maar hij wilde er schijnbaar niet van af. We volgde er nog een gesprek waarin we het een en ander konden delen.

In een gesprek met een vrouw vertelde ze moslima te zijn. We konden het goede nieuws delen en baden dat God de waarheid zou openbaren. Ook nam ze een getuigenisboekje in ontvangst.

We spraken een man die erg open stond voor het evangelie. Na veel gedeeld te hebben opende de man zijn hart voor Jezus en bad een gebed met ons.

Een broeder liep naar ons toe. We hadden een heel goed gesprek met hem over verschillende manieren om het goede nieuws te verkondigen en discipelen te maken. We deelden telefoonnummers uit om in contact te blijven, We kunnen altijd van elkaar leren. de broeder bleek ook last van zijn rug te hebben. We mochten voor hem bidden. Ik wilde Benjamin erbij roepen totdat ik ineens mijn stiefdochter (de oudste dochter van Petra) voorbij zag komen lopen. Ze is nog niet zo heel lang geleden tot geloof gekomen. Ik vroeg of zij voor onze broeder wilde bidden. Dit wilde ze wel. Ze legde hem de handen op en sprak genezing uit in Jezus naam. Er kwam geen directe verbetering en ze moest helaas ook weg om te gaan werken. Wij legden hem nog een keer of vijf de handen op en spraken genezing uit in Jezus naam. Hierna hadden we een gesprek van een kwartier waarna hij vertelde dat zijn rugpijn al een heel stuk minder was. Soms moet je gewoon even wachten net als bij een pijnstiller.

In een gesprek met een man vertelde hij last van zijn knie te hebben. We mochten hem de handen opleggen en spraken genezing uit in Jezus naam. De man besloot een stukje te gaan lopen en kwam later terug om te vertellen dat zijn knie genezen was.

Een jongeman zat op de trap. We spraken hem aan en het leek in eerste instantie een gelovige te zijn aangezien hij het over God de Vader had. Even later in het gesprek kwamen we erachter dat hij meer spiritueel was dan een wedergeboren Christen. We besloten voor hem te bidden. Tijdens het gebed begon de jongeman te manifesteren en ging hij weg.

Er stond een hele familie in de opening van de Jumbo. We vroegen hen of ze het goede nieuws al gehoord hadden. Toen we over dit goede nieuws begonnen dropen de meesten af. Alleen een man met zijn zoontje op zijn nek bleef staan. De man vertelde een Christelijke opvoeding te hebben gehad, maar deed er niets meer mee. We konden veel met hem delen en gaven hem een getuigenisboekje mee.

Een vrouw kwam aangereden in haar scootmobiel. Ik herkende haar en wist zelfs haar naam nog. We hadden namelijk jaren geleden voor haar gebeden. De vrouw was verrast dat ik haar naam nog wist. We vroegen of het gebed van toen nog geholpen had. Ze vertelde dat na ons gebed haar been was genezen. Ze was al gelovig en had ooit al een Nederlandstalig getuigenisboekje gehad. Toch wilde ze er nog wel een hebben. Aangezien ze van oorsprong Schots is wilde ze graag een Engelstalig getuigenisboekje hebben.

Waar we gisteren meerdere keren tegen aanliepen waren mensen die naar de kerk gaan en voor zover ik kan beoordelen heel oprecht zijn, maar die geloven dat je Jezus niet zomaar aan kunt nemen. We kwamen met verschillende Bijbelteksten aan waarop wordt gewezen dat wij Hem aan mogen nemen en dat Jezus op de deur van ons hart klopt en dat wij zelf open moeten doen. Op de één of andere manier konden ze het niet pakken. Wat een trieste zaak! Laten we bidden voor deze mensen!

Ook zijn er velen die zichtbaar gebed nodig hebben, maar dit niet op straat willen. Bidden doe je thuis of in een kerkgebouw is hun visie. Natuurlijk respecteren we dat, maar Jezus en Zijn discipelen deden het toch ook op straat?

Al met al was het weer gezegende dag!
Alle eer aan God door Jezus Christus!
God is goed!!!